لب به لبخند باز کن ای خوش زبان
شادباش کآمد جشن " مهرگان"
آسمان مهر پاییزی را ببین
آنچه می ماند قلبیست مهربان

"واحد" از عشق خدا ، لبریز توست
ای تو ، پاکی ، مهربانی ، آرام جان
عید آغازست " فروردینگان"
عید شکرانه ست این " مهرگان"

شاد بادا این بهونه ی ناز ناز
عاشقان ! به کام ، ایام تان

         سراینده : واحد یکتا(احسان=هاوری)
         تاریخ سرایش : 16هم مهر ماه 1391

 
پوشش ایرانیان باستان ( چ خانم ها و چه آقایون شون)  ترکیبی از رنگ های شاد و خیلی زیبا وباشکوه و معنوی وشادی آفرین وناز بوده

من خودم مسلمونم و تا جای که می تونم متعهدم به اسلام ونه مذهبی خاص! : اسلام حرف حق رو از تموم انسان ها ومذاهب وماکتب دیگر هم می پذیره به شرطی که مطابق با نهاد وفطرت انسان باشه وبه نفع عموم ..

زرتشتیان قوانین قشنگ وخوبی دارن وقوانین بد وآپارتایدی هم داشتن وزن واقوام ندار از طبقات پست جوامع اون بوده ن وخیلی ناحقی ها در حق زن می شد که الان مجال توضیحشون نیس ولی هر کی دوس داره می تونه بره تحقیق کنه ..
اگه حتی زرتشت پیامبر هم بوده باشه ، که هیچ غیر ممکن نیست ! ، ولی دینش مثل سایر ادیان قبل از اسلام تحریف شده ویا لا اقل منبع اصلیش تحریف شده : آخه اگه امروز مبلغی به نفع شخص یا قومی اسلام رو تفسیر شخصی بکنه نمی تونه تموم زمین وآسمون قران رو جز اونی که بوده بیان کنه وکسی که علم داره وتوانایی درک عربی می تونه مفاهیم اصلی اسلام رو شخصا بفهمه .. چون اسلام عاشق انسانه مثل سایر ادیان الهی (مسیحیت یهودیت و..) که امروزه تحریف شده اند ومنبع اصلی شون نمونده ..

در واقع هدف تموم ادیان ترویج مهربونی عشق وزیبایی وصلح بوده واسلام کامل کننده ی تموم ادیانه وبرای کل جهان(سایر ادیان برای قومی خاص می اومد ..)
من برام فرقی نمی کنه خوبی ها رو از زرتشتیان بگیرم یا از مسیحیان ویهودیان ویا از کنفسیوس وبودا .. من دنبال زیبایی هستم هر جا باشه گم شده ی منه ومن می پذیرمش وسعی می کنم اجراش کنم وقبولش دارم .. وزشتی فرق نداره از دهن چه کسی بیان بشه چه مسیحی یا کمونیست یا یه مبلغ گمراه مدعی اسلام ، من نمی پذیرم ..
این مسیریه که من بهش اعتقاد قلبی دارم ومطمئنم اسلام کامل ترینه ولی باید کسی که اونو تبلیغ می کنه اصلح مردم باشه تا بهش استناد کرد وخودمونم مسوولیم که دنبلا حقیقت بگردیم چون این زمونه دیگه نمی تونیم بگیم مقلدیم ویا نمی تونیم به منبعی دسترسی پیدا کنیم اگه علم داریم مسوولیم وجوابگو چون سایر منابع توی نت وکتب مختلف هستن وبا تطابق سایر تفاسیر وانمدیشه های موافق ومخالف می تونیم به حقیقتی برسیم که ما رو قانع کنه ..

 همان طور که جشن نوروز به مناسبت رفتن زمستون سرد ومردگی زمین در ایران اجرا می شد .. جشن مهرگان هم از اول تا16هم مهر ماه (ماه اول پاییز) به مناسبت رسیدن اعتدالین وبرابری شب وروز و خرمن ومیوه ها وفصل برداشت ودرو محصول بوده وشکر گزاری به سوی معبود وخدا بوده واین خیلی قشنگ وزیبا وانسانیه ومن شخصا می پذیرم

آیین‌های جشن مهرگان
در مجموع و بطور خلاصه، جشن مهرگان، جشن نیایش به پیشگاه «مهر ایزد» ایزد روشنایی و پیمان و درستی و محبت، ایزد بزرگ و کهن ایرانیان و همه مردمانِ سرزمین‌هایی از هند تا اروپا، به هنگام اعتدال پاییزی در نخستین روز مهرماه و در حدود دو هزار سال اخیر در مهر روز از مهرماه، برابر با شانزدهم مهرماهِ گاهشماری ایرانی (هجری خورشیدی فعلی) برگزار می‌شود.

آنگونه که از مجموع منابع موجود، همچون نگاره‌ها و متون باستانی و نوشته‌های مورخان و دانشمندان قدیم ایرانی و غیر ایرانی (مانند فردوسی، بیرونی، ثعالبی، جهانگیری، اسدیِ توسی، هرودوت، کتسیاس، فیثاغورث، . . .) و نیز آثار شاعران و ادیبان (مانند جاحظ، رودکی، فرخی، منوچهری، سعدسلمان، . . .) دریافته می‌شود؛ مردمان در این روز تا حد امکان با جامه‌های ارغوانی (یا دستکم با آرایه‌های ارغوانی) بر گرد هم می‌آمده‌اند؛ در حالی که هر یک، چند «نبشته شادباش» یا به قول امروزی‌، کارت تبریک برای هدیه به همراه داشته‌اند. این شادباش‌ها را معمولاً با بویی خوش همراه می‌ساخته و در لفافه‌ای زیبا می‌پیچیده‌اند.
در میان خوان یا سفره مهرگانی که از پارچه‌ای ارغوانی رنگ تشکیل شده بود؛ گل «همیشه شکفته» می‌نهادند و پیرامون آنرا با گل‌های دیگر آذین می‌کردند. امروزه نمی‌دانیم که آیا گل همیشه شکفته، نام گلی بخصوص بوده است یا نام عمومیِ گل‌هایی که برای مدت طولانی و گاه تا چندین ماه شکوفا می‌مانند.

در پیرامون این گل‌ها، چند شاخه درخت گز، هوم یا مورد نیز می‌نهادند و گونه‌هایی از میوه‌های پاییزی که ترجیحاً به رنگ سرخ باشد به این سفره اضافه می‌شد. میوه‌هایی مانند: سنجد، انگور، انار، سیب، به، ترنج (بالنگ)، انجیر، بادام، پسته، فندق، گردو، کُـنار، زالزالک، ازگیل، خرما، خرمالو و چندی از بوداده‌ها همچون تخمه و نخودچی.

سفره جشن مهرگان

دیگر خوراکی‌های خوان مهرگانی عبارت بود از آشامیدنی و نانی مخصوص. نوشیدنی از عصاره گیاه «هَـئومَـه/ هوم» که با آب یا شیر رقیق شده بود، فراهم می‌شد و همه باشندگان جشن، به نشانه پیمان از آن می‌نوشیدند. نانِ مخصوص مهرگان از آمیختن آرد هفت نوع غله گوناگون تهیه می‌گردید. غله‌ها و حبوباتی مانند گندم، جو، برنج، نخود، عدس، ماش و ارزن. دیگر لازمه‌های سفره مهرگان عبارت بود از: جام آتش یا نوکچه (شمع)، شکر، شیرینی، خوردنی‌های محلی و بوی‌های خوش مانند گلاب.

آنان پس از خوردن نان و نوشیدنی، به موسیقی و پایکوبی‌های گروهی می‌پرداخته‌اند. سرودهایی از مهریشت را با آواز می‌خوانده و اَرْغُـشت می‌رفته‌اند (می‌رقصیده‌اند). شعله‌های آتشدانی برافروخته پذیرای خوشبویی‌ها (مانند اسپند و زعفران و عنبر) می‌شد و نیز گیاهانی چون هوم که موجب خروشان شدن آتش می‌شوند.

از آنجا که نشانه‌های بسیاری، همچون تندیس‌ها، کتیبه‌ها و سنگ‌نگاره‌ها (از جمله نگاره‌های میترا در نمرود داغ و کوماژن)، از رواج آیین مهر در آسیای کوچک (آناتولی) حکایت می‌کند؛ بعید نیست که «سماع»‌های عارفانه پیروان طریقه «مولویه» در شهر قونیه امروزی، ادامه دیگرگون شده همان ارغشت‌های میترایی باشد.

در پایان مراسم، شعله‌های فروزان آتش، نظاره‌گر دستانی بود که بطور دسته‌جمعی و برای تجدید پایبندی خود بر پیمان‌های گذشته، در هم فشرده می‌شدند.